Bu İşler Böyle!

Bu laf, bizim evin son dönemdeki en baba sloganı haline geldi. Kai Felix açıklayamadığı, bazen de benim şaşırdığım durumlar karşısında bu lafı patlatıyor: "bu işler böyle anne":)) Kaynağının iç mi, dış mı olduğu konusunda araştırmalarım sürüyor:) 

Yıllardır evde bir atık materyal sapıklığı var. Önce ben çocuklara bulaştırdım, sonra onlar abarttılar, ne buldularsa saklamaya başladılar. Hatta bir yoğurt kabı, tuvalet rulosu, çikolata kutusu vs. büyük tartışmalara yol açar bizim evde. Hele bu özel bir kutu ise, kolay kolay her yerde bulunmayan, kimin olacak sorusu üzerinden yapılan tartışmalar bitmeyecek gibi gelir insana. Ben de el altından saklayabildiklerimi kendime saklarım:)

Geri dönüşümü tasarım olayına çevirenlere ayrı bir saygım var. Tüketime dikkat çekmek isteyen ve bunu biraz da eğlenceli yolla anlatan Fransız bir sanatçı var, Martine Camillieri. Çocuklarda oyuncak sıkıntısı mı var, bir göz atın neler yapmış. Sizin de elinizde böyle adresler, isimler varsa paylaşın haberimiz olsun:)

Bir çuval laf ettim, altı üstü kesip kalemlik yaptım:)) Bir zamanlar denediğim peçete tekniğinden de faydalanmadım değil ama incelemeyin ey işin uzmanları! Maksat üstü boş kalmasın...

Kai Felix, okuldan geldiği gibi kalemlerini doldurdu içine, sapından tutup gezmeye götürdü, sonra kağıdı alıp oturdu başına. "Anne beni böyle çek, bir de böyle çek, bak şimdi bir de böyle" diyerek bu pozları çıkardı:))

Görmemişlerin buluşması olmuş, duymayanları da dövüyorlarmış:)) Bu kaçıncı baskı oldu derseniz diye çok uzatma niyetinde değilim. Blog takipçileri çoktan okudu zaten. Aaaa bu buluşma nerdeymiş, kimler gelmiş, başka fotoğraflar da var mıymış diyenleri sevgili Asortik`e teşekkürlerimle yönlendireyim.
Leman Kültür`de rezervasyon yaptırırken sadece isim vermek saçma olacağından blog yazarları olarak not aldılar, hatta telefondaki genç anlamsız sesler çıkarınca üç kez de tekrar ettim. Ödeve iyi çalışılmış belli, içeriye girenleri "yazarlar üst katta" diye yönlendirdiler ya, koptum:)) Başka bir duyguymuş, bir geceliğine de olsa yazar olduk yahu, daha ne olsun! Akşamı şenlendiren tüm arkadaşlara sevgiler...

Tamam, planlarımı bozmak için yapacak bir esnekliğim var. Öte yandan bir şey koymazsam bir güne hak ettiği değeri almıyor gibi düşünüyorum. Malum ölümlüyüz, nefes alımını değerlendirmemiz lazım. Bu güzel buluşmanın ardından başlayan boğaz ağrım, cuma günü zirve yaptı. Zonklayan bir kafa ile akşamında yurt dışından gelen misafirlerimi ağırladım. Cumartesi günü katılmam gereken bir brunch, bir portfolyo sunumu, iki çocuk doğum günü ve bir hoş geldin yaz partisi....Cumartesi pek parlak kalkmayınca, ağrı kesici ile gittiğim  brunch dışında hepsi benim açımdan iptal; geri kalan gün kanepe, mutfak, tuvalet, tv karşısında geçti. İptallere desteğini esirgemeyen sevgili eşime ve arkadaşıma teşekkürler...
Uzun zamandır haberleri internetten, gazetelerden, dergilerden öğrenen ben, televizyondan haberleri izledim. Şu an gündemdeki tartışmaları bir de kulak duydu ya, sanırım hastalığım hiç geçmeyecek!